Sessiz Şiiri - Murat Tuğci

Sessizce seviyorum yine
Kimseler duymuyor
Gönlümdeki ılık meltemin
Çıkardığı hışırtıyı
Kimseler anlamıyor
Neden niye
Gülümsediğimi
Sessizce yine
Sensiz gibi ama olsun
Laf aramızda
Ben onu hiç bırakmamıştım ki
Yeri geldi üzerini örttüm
İpekten sevdamla!
Yeri geldi yüreğime gömdüm
Canımdan bir parçayla!
Yeri geldi gidişini gördüm
Bir duvar kenarı kaçamağıyla!
Böldüm!
Sessizce kalanını göz yaşlarıma
Bir zaman sonra
Sessizlik bitti
Kalktı kendi geldi
Acımış halime besbelli
Son arzusuymuş dediler
Belki…
Olsun ne değişir
Geldi ya yetişir
Kim engelleyebilir
Sessizce seviyorum işte
Kimseler duymuyor
Gürültüm çıkmıyor
Kime ne
Bu elimdeki
Bende kalan son oyuncak
Susun!
Ürkütürsem o da yok olacak
Sessiz olun!
Sessiz…