Güz-zedeyim verdim yaprağı yele
Çekilip kenara ağladım sessiz
Onulmaz bir yara düştü gönüle
Acıyı acıyla bağladım sessiz
Geriye dönmedi sevda kuşları
Gözlerim yollarda savdım kışları
Mehtaplı gecede zindan düşleri
Azap çeke çeke çağladım sessiz
Ayaklarım suda gözüm kan çanak
Ağladıkça ruhum yeşerir ancak
İniltim göklere oldu bir sancak
Dostluğu hasretle sağladım sessiz
(11.01.2000)
Zühtü BakırKayıt Tarihi : 8.6.2014 12:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!