Sessiz Şiiri - Banu Abdullahoğlu

Sessizce seslendim duymadın,
Yine sessizce bağırdım,anlamadın.
İçimdeki fırtına o kadar büyüktü ki,
Azıcık olsun duy diye sessizce yalvardım.
İşte her şeyim sessizdi benim.
İsyanım sessiz, fırtınalarım dilsiz.
Benim sessiz çığlığım yüreklere,
İsterim ki anla, isyanımı dökmeden dile.
Çekip gitmelerim de sessizdir.
Ben senden çoktan çekip gittim,
Ama sen ne gördün ne işittin.
Olsun ben sessiz yaşamaktan vazgeçemem,
Çünkü, duyulmayacak sesim,boşa gitsin istemem.