Günde bin satır yazıyordum
Sadece sana
Desen desen, rengârenk
Hem güneşin bağrında
Hem de gece ayazında
Adil olmayan bir tarafı varmış
Uçurumundan yuvarladığında
Anladım
Öylesine derindi kesiklerim
Iyilesecek gibi değildi
Ve buz zarafetinde kırıklarım
Erimeye yüz tuttuğumda anladım
Itmiştin, incitmiştin
hatta kırmış ve parçalamıştın
Ellerim ise zincirli gönlüne
Koparmak isteyince anladım
Duyamadım hicbir şarkıyı
çizmedim başka bir sesi
Ve tarifsizdi yüzün
Kalemi ele almaya çalıştığımda anladım
ulaşmaya çalıştım sana
usanmadan çabaladım
Köprüler kurdum
29 harften
Boşunaymış
Bir gerilla gibi
Temelleri bombaladığında anladım
Onurun, erdemin, kişiliğin
Bir önemi yokmuş
Yanında tüm bunlardan
Soyunduğumda anladım
Güller dizilirmiş sıra sıra
Degişik renklerce
Onlar bile can yakarmış
Dikenleri saplandığında anladım
Geçermiş günler, zaman ilaçmış
Iyileşirmiş en derin hatıralar bile
Boş laf hepsi
Atrık
Benim için,
çok geç kalındığında anladım
Kayıt Tarihi : 5.8.2018 02:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!