Seslerin Şiiri - Rıdvan Cankiç

Gene diz kapaklarım ağrıyor
Seninle iken hiç ağrımazdı.
Senin gittiğin yere gider
Vücudumun bütünü ile müttefik olurdu.
Kokun dersen, onu hiç sorma
Sen gittiğinden sonra herkeste seni aradı,
Senin kokunu aradı, senin kokuna benzetti
Başkalarının kokusunu sen sandı ciğerlerim.
Senin sevdiğin renkler sanki doğada hiç yaratılmamış gibiydi.
Sevdiğin yemeği kimse pişiremiyor,
Giydiğin kıyafetler kimseye yakışmıyordu.
Gözlerim dersen onu hiç konuşmayalım.
Bir ara gel ve beni uzaktan seyret!
Sokaktaki her uzun ve siyah saçlı kişiyi sen sanıyor.
Başımı ona çevirip, sen olmadığını fark edince ağlıyor!
Kulaklarım sana ait o kadar çok şey duyuyor ki.
Bazen ayak seslerini duyuyor,
Kimi zaman evin içinde, kimi zamanda sokakta.
Ayak seslerinden bir senfoni var kulağımda.
Kimsenin bilmediği, henüz yayınlanmamış
O kadar çok sesin var ki kulağımda
Bazen günaydın, iyi akşamlar, ya da nasılsın diyen.
En çok da seni seviyorum diyen.
Komşulara sorarsan evim yalnız tek yaşayan biriyim!
Bilmiyorlar ki evimde senin seslerinin olduğunu.
Bilmiyorlar ki senin ölmediğini,
Ben hâlâ seninle, sen hâlâ benimlesin.

Rıdvan Cankiç