Gürültüsü sustu, seni işaret eden seslerin,
Yalnızsın önemsiz sandalların kuşattığı alanda.
Dalgalanan toprakta yürüyorsun ama kalbinde senin
Bir şarkı daha var bu gri suyunkinden başka.
Daha çok, diyorsun, daha çok ölgün kıyılarda
Büyük yıkıntısı olduğum saraylar, Sen
Ancak geceyi seversin, gece olduğunda,
Bütün vazgeçişlerin fenerini taşır kaderin .
Bu kaygılı adımlar, ileriye sendeleyen bu ateş,
Kesin bir ayrılığın bir başka ümidi.
Nehri sevmezsin, toprağın basit sularıyla oluşmuş,
Ne de rüzgârın sâkin olduğu onun ay yolunu.
Yves Bonnefoy 1923-2016
Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Sunar Yazıcıoğlu
Kayıt Tarihi : 11.9.2019 18:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!