Almatı'da, tramvay biletçisi Farida'nın, yıllardır görmediği ve ısrarla beklediği ilk ve tek göz ağrısı Arman için duraklara, ağaçlara ve yollara söyledikleridir.
Güz yelleri esmeden gel, Arman
Yapraklar sararmadan
Topraklar soğumadan
Bulutlar kararmadan
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
