nice sesler vardı...
duyulmazdı...
zira...
frekansları tutmazdı...
kimi de...
frekanslar uyar
kulaklar duymazdı...
oysa...
evren,
sesin ta kendisiydi...
''-Ol...'' denince olmuştu...
ki o sesi,
duymazlık yapamazdı...
nice sesler vardı...
görmeyene,
ışıklar saçardı...
kimi de
şekillerden yansır
kulaklara,
görülmeyeni anlatırdı...
oysa...
evren,
bir yansımaydı...
Sahibinin,
kendini aynada aramasıydı...
Fikret Turhan-Yalova,
06.05.2014
Kayıt Tarihi : 6.5.2014 13:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!