Sesleniş Şiiri - İsmail Sıkıcıkoğlu

Askerlik ve polisliğe gönül veren yiğitler!
Aklınızdan hiç çıkmasın,aldığınız öğütler.
Yakılmasın sizlerinde arkasından ağıtlar.
Gözünüzü hep dört açın,koz vermen hainlere.
Peşlerini bırakmayın,girseler de inlere.

Başlarına yıkın gitsin,girdikleri o ini.
Nereden besleniyorsa bulun,bunların kini.
Ne milliyeti olur terörün,ne de bir dini.
İnlerinden dışarıya,asla çıkamasınlar.
Dünya gözüyle bir daha,bize bakamasınlar.

Bakın onlar nasıl kıydı binlerce masum cana.
Yıllar yılı kan ağlıyor, çoluk, çocuk,eş, ana.
Bir şehit polis oğlu; bak, neler söylüyor sana
- Kaldırın artık yerden,Şehit babamın kanını.
-Ona kıyan haininde sizler alın canını.

Babasızlık acısı,en çok bayramlarda çöker.
Bilir misin,bir çocuk,bu acıyı nasıl çeker?
Dindirir mi bu acıyı,ne para,ne de şeker?
Yeter artık ikide bir, aflar çıkıp durmasın.
Zaten yanık yüreklere, bir de felek vurmasın.

Duy beni kahpe Cudi,isli Kandil,kalleş Ağrı!
Hain kaynar yıllar yılı, alayınızın bağrı.
Kurşun seslerinde yiter,teslim ol diyen çağrı.
Ruhsuzlaşan bedenlere,bin bir kurşun sıkılsın.
Hainlerin güvendiği,dağlar bir bir yıkılsın.

Doğu ve Güneydoğuyu,yakıp,yıkıp kırdılar.
Asker,polis,öğretmen,hiç acımadan vurdular.
Al Bayrağımı indirip,yerlere savurdular.
Yapanların yanlarına,kar kalmamalı bunlar.
Hesapları görülmeli,onlar bu dilden anlar.

Ey bana Atalarımdan, emanet kalan Bayrak!
İlelebet Milletimin, sembolü olan Bayrak!
Rengini Şehitlerimin, kanından alan Bayrak!
Sen ki bizim gözümüzün,gönlümüzün nurusun.
Seni yere düşürenin,soyu sopu kurusun.