Sesleniş Şiiri - Volkan Yurt

Çocukken
Uçurmamın tele takılmasına
Topumun patlamasına
Saatlerce ağladığım olurdu
Arık beni ağlatan
Ne uçurtma
Ne peşinden saatlerce koştuğum top
Beni ağlatan
Gözlerini göremeyeek
Ellerini tutamayacak
Dudaklarından öpemeyecek olmam
Şimdi sen
En güzel yerindesin maviliğin
Ufuğunda ötesinde
Belki
Bir bulutun üzerinde
Yorgun bir martıyla konuşuyosun
Belki de
Bir Kayığa binmiş
Gidiyorsundur
Rüzgarın götürdüğü yere
Kimbilir belki
Döneceksin bir gün bana
Belki beyaz bir bulutun
Gözyaşı olarak
Ama
Şimdi sen yoksun yanımda
Ve ben Tükenmekteyim Boşluğunda