Sesleniş Şiiri - Erkan Arslan

Düşünen aklıma sır saklayan meçhul kelle,
Beni emanet bıraktığın sırda yıllandır.
Boş avucuma yerleştirdim,sık başımı elle,
Bugün hatrın kalmasa da,yarin takdir kalır.

Dikilse mazlum çehre,beni bir kez saklasa,
Etrafımda cahilce,akılsız efsaneler.
Kara ibrikli şelaleden beni kurtarsa,
Önümde dili çatal ejder,merhamet ister.

Etrafında bronz heykeller sarmışsa seni,
Bahçene upuzun,derince bir kuyu kazdır.
Gün düşmüş peşine,her şey bilmezken seni,
Gördüğün en son nokta,senin için bir baştır.

O bronz heykelleri it kazdığın kuyuya,
Yakalasın en azametli ordun,ver emir!
Tabiat raksa dalsın,heykeller de uykuya,
Akıl hakkı bilir,batılı balyozla yıkar.

Haziran 1997