Sesleniş Şiiri - Yasin Demirci

Ey
"Her şeyi denedim"
Diyebilmek için 
Kuşlara dahi seslenmiş olanlar

Takip etmenin yaranlanmadığı zamanlara özlemim var
Aklımın bir köşesinde 
Otoban, başıboş köpekler 
Ve hasmına gül savuran cesaretim

Bir kez daha düşledim onu bugün
Kırgınlığı ihtiyar annelere anlatan aptallığımla 
Eşiklerim dostlarımı kovduktan sonra "o"
Herkes uykusuna daldıktan sonra "biz"
Yarın denen şey bu kadar uzaktayken bana
Gri şehirlere düşlerini dayatan azgın gençliğim
Surlarını yokladı aciz ereğimin

Söylemiştim oysa 
Hiç bir damlanın yeryüzünü düşlemediğini
Ona
Bir mayıs günü 
Arkadaşsız ağaçların savaşını 
Yeniden açmak için 

Sırrına hakim vakitler prensiydi gece 
Kıskanırdım
Bir gözbebeği içine dünya sığardı
İnanırdım bir kedi yavrusu gibi 
Açılırdı gözlerim
Sağıma 
Soluma 
Yukarıma 
Aşağıma 
...
İnanırdım

Düşen şeylere hiç bir şey olmadı 
Kırılan, dökülenlere 
Ufalananlara hatta
Silkelenen
Kirinden, pasından kurtulan çarşaflar gibi 
Esen bu yelin 
Bir bildiği var diyen hep bendim 

Kasvetime alıştım
Yağmuruma 
Kışıma 
"Yarın hiç gelmez " diyen iç sesime 
Alıştım

*olmasın