Sesleniş Şiiri - Şenol Kara

susmak
susmamak
susamamak
ne zor değil mi?
ağlamak
ağlamamak
ağlayamamak
ne acı değil mi?
affetmek
affedilmek
affedebilmek
ne büyüklük değil mi?
artık yeter!
susmak
ağlamak
affetmek istiyorum.
tükendi sabrım.
yaram kanıyor,
ne zaman hayata
seslenmek istesem!
içimi derin bir sızı
kaplıyor.
artık yeter!
yoruldum…
yoluma yoldaş olacak,
sırrıma sırdaş olacak,
dost arıyorum.
belki bugün,
belki yarın bulurum…
olur ya,
olur ya bulamazsam,
güz yaprağı misali
savrulup yok olurum…