Yaralarımı s'aklamaya çalıştıkça,
uykusu kaçıyor kelimelerin.
tepe taklak hasretine d'üşüyorum.
lanetli bir masal kahramanından farksızım sayende.
hangi yana dönsem mutluluğu ıskalıyorum.
ne zaman yollarına sıralansam,
beddualıymış gibi çıkmaz sokaklarından kovuluyorum.
ünlemlere terk ediyorum kalbi kırılmış cümlelerimi,
"sakın ola bir daha sevme" diyorum.
duysana beni ey yâr...! ! !
öznesinin yüklemine kavuşamadığı bir şiirden,
avazım çıktığı kadar sana sesleniyorum...
Varlığınızdan anlamayanı yokluğunuzla imtihan etseniz ne yazar,,,
Emin olun o, ondan da bişey anlamaz....
Kayıt Tarihi : 1.10.2015 10:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
DÜŞÜNCESİZ PRENS
