Sesleniş Şiiri - Mehmet Köksal 3

Dünya susmuş,kimse konuşmuyor.
Bir tek arşı inleten göz yaşlarım.
İçimi sızlatan bir acı.
Aman ya rab! bu ne acı.
Kaderin oyunumu bu?
yoksa her şey bendenmi?

Huzurum kalmadı dünyada.
Yandım kül oldum acıdan.
İçimi aglatan bir acı.
Aman ya rab! bu ne acı.

Dünyada binlerce çile.
Çekilmeye degermi bunca çile.
Sonunda bir sevinç bir gülücük.
Yaşamak için degermi bir mutluluk.

Dünya susmuş,konuşan tek acı.
Kalbimde bir kırıklık,içim acıyor.
Kanıyor kalbimdeki yara.
Görenler gördü içimdeki yara.

Geçen giden günler içinmi?
Yoksa gelecek yeni günler içinmi?
Ne için bunca hazırlık bunca telaş?
İşte geçti geçiyor günler,hayat.

Dünya susmuş,beni dinliyor.
Dünyadaki milyarlarca çile.
Çekilmeye degermi bunca çile.
İnsanlık kalmamış dünyada.
Bürünmüş kara çarçaflara.
Dünyanın bin türlü zevkine.
Eymiş boynunu çaresizce.

Ne kötüdür ki ufuklar kapalı.
Çökmüş üzerine kara bulutlar.
Çakmış şimşekleri insafsızca.
Yıkmış aşkı,sevgiyi acımasızca.

Çevirmiş dört koldan kader etrafımı.
Çizmiş,planlamış bütün ücralarını.
Çok mu uzakta renkli ufuklar,yarınlar?
Uçan kuşlar nerede? haber yokmu uzaklarda?
Kurtuluş yokmu? bunca dünya çilesi sıkıntıdan.

Kim için,ne için içimdeki sızı?
Sel basmış,alev alev yangınlar çıkmış.
Kalbim kapatmış tüm kapılarını.
Söndür bu yangını bu seli ya rab!
Söndür ki ruhumun acısı dinsin.
Sıgmıyor ruhum dünyaya,evrene.
Taşıyorum azgın şelaler misali.

Dünya susmuş,dinmiyor içimdeki acı.
Her saniye eriyorum bu ne acı.
Yag yagmur hayallerim üstüne.
Def et alev alev yanan hayallerimi.
Çaresizlik,umutsuzluk çökmüş hayallerime.
Kurtar beni ya rab! her çözüm senden.

Rahmet inse gökyüzünden rahmete bulansam.
Arınsam dünyanın milyarlarca pisliginden.
Sönse kalbimin yangınları,dinse içimdeki acı.
Esen rüzgarlarda kaybetsem kendimi.
Götürse beni uzaklara,ebediyetlere.