Sesleniş Şiiri - Cihan Uluışık

Ey içimde aşkla sonlanan
Hezeyanlarımın Tanrısı!
Matem gecelerinin
Sonu gelmez kaygısı!
Sen, iblisin pençesinde
Benliğin umarsız yazgısı
Duyun sesimi!

Bu gece..
Anlam yaşamını yitirdi sizsiz
Yaşam, son derece kafiyesiz
Ümitsiz, kedersiz..
Çünkü yok.. artık kadersiz
Bitmedi.. kelimeler yetersiz
Bakın, sevdam bile keyifsiz

Kurtarın beni
Siz durgun ırmakların
Serin beldelerden gelmiş ümitleri
Damla damla aksın kanıma
Mazinizden, çağlayan şelaleleri
Bu gece, işte bu gece!
Yaktım bütün efsaneleri
..
.

Yalandı ey sevgilim!
Deryadan geceden yok ümidim
Sesleniş yine sana belli
Yine sana, kırgın hayretim

Sen ki
Benim için
Kelimelerin anlamını yitirdiği yerdesin
Sen bende kaybettiğim 'bende'sin
Sen benimlesin, yok yok! Bensin
Kahrolsun, öyleyse nerdesin?
...

Ey kimseye atfedilmeyen
ve kimsesiz bilinmeyen aşk!
Doğan her bebeğe ebe
Her an bir çifte gebesin!
Arzunun en gür sesi,
Kahrın ta kendisisin
Bil ki en son içimde, mabedindesin

Ve ey güzide şefkat!
Darılma bir bak
Sen..
Aşkın da efendisisin!