Sesleniş Şiiri - Mesut Özbek

Bakıp da boynumdaki kire kaçma öteye
Sen güneş altında gün boyu çalışmayı bilirmisin
Katık edip soğanı da ekmeğe
Yıl boyu böyle de gülebilirmisin

Yağmur yoksa açtır insanlar bu yerlerde
O an tek ümit beslenir gurbetçilerde
Karda indimi tepelere düzlere
O zaman hastalık sancısı nedir bilebilirmisin

Boynu bükük insanlar çaresiz bebeler
Gözler hatırlanacak günleri düşler
Böylede olsa Allah'a şükreder diller
Sen bu kadarla şükredebilirmisin

Dert yüklü kırış kırştır alnımız
Hiç gülmedi hep acı söyler sazımız
Yaz görmedi,kıştır yıllarca bağımız
Birazda bu illere gelebilirmisin

Acı bir hançerdir saplanan böğrüme
Dünki birlik dertler çıktı yüzbine
Sözüm gerçektir bağlıyım ben özüme
Sende özüne dönebilirmisin

Yok isim olmuş,varlık unutulmuş belleklerde
Kurumuş toprak gibi yaş akmaz gözlerde
Çok uğraştın.didindin,kendi meselelerinle
Biraz da bizimkilere bakabilirmisin