Sesleniş Şiiri - Orhan Börcek

Ne bir dostum kaldı ne de yoldaşım,
Yalanla-riyayla bitmez dalaşım.
Kurtulmaz beladan bu dertli başım,
Nefsimledir benim onur savaşım …

Bunca yıl boyunca efkar yaşadım,
Kalpte sevgi sırtta hançer taşıdım.
Ayakta durmayı çok zor başardım,
Beni benden etti dünya telaşım …

Dilde rahman kalpte şeytan olanlar,
Yaşamak adına cana kıyanlar.
Vahşi akbabalar sinsi yılanlar,
Hak sevdası benim ekmeğim-aşım …

Özümdür meydanda giydiğim kısbet,
Dem diye içtiğim aşk-ı muhabbet.
Mezeden seçtiğim sıhhat-i servet,
Gönül sofrasını kurdum ayyaşım …

Böyle gelmiş böyle hiç gitmez elbet,
Hep mi yolumuzda sahte saadet?
Serde ahde vefa varsa ki şayet,
Ne büyük onur ki! Hakk’a kuldaşım …

Bu son istasyondur son durak bana,
Yüreğim ustamdır dil çırak bana.
Sevgi başım tacı kin uşak bana,
Hor musalla bana hır mezar taşım …