Beni yine ben dinlerim.
Anlamaz ki bu taş duvar!
Gelmişime, geçmişime küfrederim.
Oldular, olacaklar...
Oysa ki!
Oysa ki herşeye sebep yine benim!
İyi niyetim satar beni hep!
Ve hep gülümseyen gözlerim...
Yumruk kadar yüreğim
Bir kör sıkıntıya hapis!
Taşınmaz bir mülk gibi içindeyim...
Ben hala seni arar, sana seslenirim.
Ve beklerim...
Ne olduğunu, kim olduğunu bilmeden!
Bir el ararım karanlığa düşmemiş
Belki bir yaprak gölgesi hiç üşütmeyen!
Ölümse ölümdür beklediğim!
Belaysa bela!
Korkmam, sıkıca kavrarım elinden...
İşte yine başladı kara yağmurlar sağanağı
Yine düştü nazarıma gri bulutlar!
Unuttum mavinin o vazgeçilmez tadını
Tükenmişlik, an be an zirveyi zorlar...
Gel artık gel!
Bak bunlar son çırpınışlar...
31.08.2007
Difen...
Kayıt Tarihi : 31.8.2007 18:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anlamaz ki bu taş duvar!
Gelmişime, geçmişime küfrederim.
Oldular, olacaklar...
Enfesti. Emeğinize ve yüreğinize Tebrikler
bir
şiir
güzel şiire
selam
olsun
usta
şaire
vahit kemal kısa
Ve beklerim...
Ne olduğunu, kim olduğunu bilmeden!
Bir el ararım karanlığa düşmemiş
Belki bir yaprak gölgesi hiç üşütmeyen!
Ölümse ölümdür beklediğim!
Belaysa bela!
Korkmam, sıkıca kavrarım elinden...
usta bir kalem,,mükemmel bir şiir,bu şiiri yazmak için duygu gerek,,,sevgi gerek,,,sevgilerin karşılıklı ve daim olması dileklerimle,,tebrikler Vefa hanım,,
İnsan umutlarıyla yaşar şiirlerinde hayata tutunma çabası birazda tükenmişlik ama herşeye rağmen ayakta kalmayı başarmış açık sözlü mert güçlü birisi izlenimi veriyor.
Tebrik ediyorum Vefa Hanım sevgiler saygılar .
TÜM YORUMLAR (5)