Yol, ben
Ben, yol
Karma karışık
Yürüyorum
Hafif, hafif
Ayaklarım yolda
Yol ayaklarımda
Tepeden yağmur
Aşağıdan çamur
Ha bire yağıyor
Islanmakla düşmek
Ezilmekle çürümek
Arasında bir şey bu
Ümitlendim
Her adımda
Ümitlendim
Her anda
Ümidimi kaybettim
Her adımda
Ümidimi kaybettin
Her anda
Seneleri erittim
Geriden ve ileriden
Gözlerim objektif
Beynim karanlık oda
Çektim resimlerini
Bir, bir
Mazi ve ilerinin
Kimi bozuk
Kimi düzgün
Derinlerden bir ses
Bilmiyorum
Yol - Ben
Ben - Yol
Yolun (Y) sini
Ben’in (N) ’sini
Kaldırdım
Ve okudum
OL - BE
Ne olacağım
Çevrede
Zamanda
Eridim
Bir müddet daha
Olu düşündüm
Sonra Be diye
Çıkışını düşündüm
sinirli bir hali vardı
sonra çıkışıyordu
kimdi bu çıkışan
kimdi bu seslenen
daldım yine
sorular çoğaldı
karıştı birbirine
döndüm dolaştım
aynı yere
OL – BE
Olu düşündüm
sonra, Beyi düşündüm
Ol da
derin felsefe var
derin düşünce var
derin görüş var
derin ima var
Be de
yaptıklarıma
hareketlerime
varlığıma
bir çıkış
bir hiddetlenme var
çıldıracağım
ha şimdi
ha sonra
dalıyorum yine
kim beni uyaran
kim bana çıkışan
kim bana hiddetlenen
şahıs mı?
görüş mü?
Düşünce mi?
hayat mı?
yoksa
yoksa
hayatın sırrı mı?
yoksa
yoksa
O sırrın
sahibi mi?
belki
belki, belki den uzak
belki O
belki yi kaldırıyorum
O, evet O
ta kendisi!
sahiplerin sahibi
yücelerin yücesi
Allah......
25.01.1973-Isparta
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 12.10.2005 17:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Değişik bir çalışma ve Has bir emek kutlarım
TÜM YORUMLAR (1)