Bugün insanların içinde
Gözlerim dalıp gitti denize
Kordon boyundayım
Etrafımda insanlar var
Ama ben hiç ilgilenmiyorum
Uzaklardaki dağların eteklerine
Körfezdeki gemilere bakıyorum
Güneş sonbahar bakıyor
Rüzgâr mı? Hiç esmiyor
Hafiften karabulutlar var
Körfezde küçük dalgalar
Uçuşuyor martılar
Hiç çıt yok ortalıkta
Çıt, çıt, çıt… Sessizlikte
Ses sadece doğanın içinde
Sessizlik derinliğin içinde
Geçmiş, bir varmış, bir yokmuş
Gelecek, bir varmış, bir yokmuş
An benim, ben anda yok olmuş
Bir banka oturdum
Hem de tam ortasına
İki kolumu sırtlığına yasladım
Sanki hepsi benim der gibiyim
Yaramaz çocuklar gibi şenim
Dalıp gittiğim güzellik anısına
Salıverdim ufukları hayallerime
Söz verdim bugün kendi kendime
Dokunmayacaktım hiç anılarıma
Özgürlük verecektim düşlerime
Beynimde dolaşan bütün düşüncelerime
Sadece denizi, manzarayı seyredecektim
Belki boşluk içinde, belki, tembel, miskince
Ne derseniz deyin işte…
Sessizliğimle söz verdim
Kendime özgürlük verdim.
Düşüncelerime özgürlük verdim
Anılarıma özgürlük verdim
Hayallerime özgürlük verdim
Salıverdim hepsini denizin üstüne
Hoyratça, sapkınca, delicesine
Ne derseniz deyin işte…
Bu anda, böyle geçsin, kime ne?
17.10.2008 - İzmir
Mehmet Çoban
Kayıt Tarihi : 17.10.2008 00:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hem de tam ortasına
İki kolumu sırtlığına yasladım
Sanki hepsi benim der gibiyim
Yaramaz çocuklar gibi şenim
kaleminiz daim olsun üstadım yüreğinize sağlık
Tebrikler üstadım.
Saygılarımla...
Hem de tam ortasına
İki kolumu sırtlığına yasladım
Sanki hepsi benim der gibiyim
Yaramaz çocuklar gibi şenim
Dalıp gittiğim güzellik anısına
Salıverdim ufukları hayallerime
Söz verdim bugün kendi kendime
Dokunmayacaktım hiç anılarıma
Özgürlük verecektim düşlerime
Beynimde dolaşan bütün düşüncelerime
Sadece denizi, manzarayı seyredecektim
Belki boşluk içinde, belki, tembel, miskince
-----MÇ.------
Çokta iyi olur bazen, yalnız duygu ve düşüncelerin değil, Bütünüyle insanın kendini salıvermesi. Yaşlarımız ilerledikçe, zaman zaman bu boşalmaya ihtiyaç duyuyor insan. İnsanı, duygu yoğunluğu kadar yoran başka birşey yoktur. Hele de içinden kopup çıkamazsanız, üretilmesi gerekeni üretemezseniz, bir günde bir yıllık gibi yaşlamış ve zaman kaybına uğramş hisseder insan kendini.
zaman zaman yapmalıyız bizden bağımsız gbi
görünen bu eğlemi.Örneğin Torunlarınızı alıp parka çıkınız, onun salımasını, kaydıraklardan kaymasını,
kendinize malediniz ve yoğun büyük düşüncelerden
kurtarınız, bir anlık da olsa kendinizi. diye düşünürüm.
İnanırmısınız? bugün Maltepeden Moda'ya gittim ve Suyla'nın eliden tutarak yoğurççu parknın kaydırak ve salıncaklarına götürdüm, torunumu.
Ne diyordu biliyormusunuz, 3,5 yaşındaki Suyla?
Düşüncelerimi keşfetmiş gibi ' DEDECİĞİM SENDE KAYSANA....'
Çok güzel bir çalışma olmuş sevgili dostum Mehmet bey. İçtenlikle, segiyle, tam puanla kutluyorum, sizi.
KEMAL POLAT
TÜM YORUMLAR (23)