Seslendirilmiş şiirler = Ayrılık

Gecemi öldürüyorum
Bir rüzgâr mahvolmuş
Beni bekliyor
Acı esintileriyle
Dolup taşan
Gençliğimin arkasından
Bir çöküş bu
Nereye, nasıl bilinmiyor ki
Kanatsız bir kuş oluyor insan
Gözleri gör
Uçuyor, uçuyor da
Aşağılara yukarılara
İleriye doğru
Sadece geri dönemiyor
Kopuyor sanki
Geçmişinden her an
Dönüş gibi görünüyor
Ona ayrılık
Bazen o kadar aldanıyor ki
Birleşiyorum kavuşuyorum zannediyor
Kuvvetle ayrılırken

Bir heykel yükseliyor
Durgun resimler gibi
Gençliğin hareketliliğin
Üzerine dikilmiş

İnsan,
Ebedi ayrılığa yaklaşırken
Nasılda donuklaşıyor
Herhalde çocuklaşıyor
Hareketler saf ve iradesiz
Bir karanlık doğuyor
Engin ufuklarında
Gömülüyor kendi kendine
Küsüyor artık her şeye
Kendine bile küsüyor
Sitem ediyor delice
Yüzünü donuk buz tabakası
Sarıyor gittikçe
Gözlerindeki ışıltı kayboluyor
Yağı bitmiş kandiller gibi
Zaman ilerledikçe
Sevgide mi donuklaşıyor bilmem
Ama o üzülüyor
Sevdikleri olmadığına
Uzaklıkları sevindiriyor çılgınca
Yalnızlığı seviyor, yalnızlıkta
Kendi başına
Karamsarlaştıkça kayboluyor
Tanıyamıyor kendini
Hayretler içinde
Söyleniyor kendi kendine

“Yaşamı,
Ayrılık zannettim bir an
Yırtıcı kuş gibi
Ve beni
Lime, lime böldü
Dağıttı oraya buraya
Ben ayrılığı gördüm
Ayrılık beni eritti
Ne kadar şaşırtıcı bir şey bu
Ben kendimden ayrılıyorum
Gözlemciyim artık
Aynada seyreder gibi
Kendimi seyrediyorum
Eleştiriyorum onu
Bir başkası gibi görüyorum
Aynadaki aksimi
Derinlere iniyorum karmakarışık
Bazen tiksindiriyor beni
İçimdeki ben
Düşünüyorum da onu
Nasılda anlaşılmaz
Ölçüye vuruyorum
Var oluş sırrının ölçüsüne
Kur’an-ın ölçüsüne
Allah’ın ölçüsüne
Durmadan uzaklaşıyor ölçüden
Boğuluyor adeta
Kurtaramıyorum bir türlü
Düşünüyorum da
Sanki bu manzarada
Ben,
Benlerin savaşı
Ayrılığa başlarken
Ve,
Ayrılığa giderken! ..

26.06.1973-Isparta