Seslendirilmiş şiirler = Anahtar

Tükürdüğümü asla yalamam
Övünerek söylediğim yalan
Vuslatım çıkara ulaştığı an
Bildiklerimi unuturum inan
Eski benimi hiç hatırlamam

Kul kapısına varmadan
Arzularına kapılanan
Pişmanlıklarda yanan
Issızlıklarda ses arayan
Selamı sabahı unutan
Iskaladığı hayatlardan
Nem kapıp bağıran
Islanmış duygulardan
Nasılı, nedenleri soran

Anılarım böyledir benim
Nasıl değiştim bilemem
Arayışlar içindeyken
Hayatıma ışık tutan
Tutarlı, tutarsız bilgilerden
Aklımı bozup oynatmadan
Rüzgârların esintisinden
Irmaklara ulaştım ben

İnsanım biliyorum
Nirengim yaratılıştan
Söz edip oyalanmadan
Alışkan kavramlardan
Nereye gittiğimi biliyorum
Irmak kenarındaki ağaç dibi
Nasıl diye hiç sormadan

Kaleme desem yaz hayatımı
Edepsizce güler karşımda
Neden güldüğünü soramam
Delice, çılgın anılarıma
İçimden yargılar koyamam
Nasihatler var hayattan
İnsan doğdun, “insan ol insan”

Sorgula kendini sorgulanmadan
Oyunbozanlık et, tüm algılardan
Rüzgâr önünde yaprak gibi
Günlerde savrulup giderken
Umudu yakala, ufuklarında
Lafazanlıkları bırak kenara
Adam gibi kendini sorgula
Mihengi kalbindeki imanla
Allah’a gitmedik hesapla
Sorgula kendini, dön affa
Issızlıktaki sesin olsun
Dürüst, düzenli tövben
Işıksız günlere ışık olsun
Rabbin huzuruna çık, afla

16.09.2008 – İzmir

Tövbe kapısının anahtarı, insanın kendini sorgulamasıdır.