İçimde taşıyordum seni
varlığın bir samyeli estirip,
Üretiyordu sabit kalan tomurcukları.
Misk i Amber idi kokun.
Geçtikçe zaman
huzurun koynunda uyuklarken,
bende olan sen estirince poyrazı,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta