Seslen Sen Şiiri - Orhan Yamak

SESLEN SEN
Kadrolu tutunamamışları vardır
Benim geçtğim sokakların köşe başlarının
Bir kaç çift söze pervane
Alabilğine racon keserken
Beni de kurtarsana gücün yetiyorsa diyen.
Hayatın saldırılarından beni de kurtar...
Sustalı bıçklarının önüne elimi uzattığım
İsyankar müptezel serseri ama
Derinlerde hala merhametini yitirmemiş
Yüreklerinin üzerinde biriken isli külleri üflediğim de bazen
Ve bütün berraklığıyla bir merdane
Duruştur çıkar ortaya...
O yüzden nerde bir bağımlı öbeği ordayım.
Ararsan eğer bir gün ..
Adreslerim her şehrin
Kimsesizlerinin yaktığı gece ateşinin başında
Kenarlardayım.
Halkanın tam ortasında
Omuzları anlatılan detlerin yüküyle hafif düşmüş..
Uzaktan bilinçsiz bir göz kaymasıyla görülen silüet
İri yarı yüreği kırk yamalı.
Fevziçakmakta ışıksız parkta
O ulu çınarın altındayım
O zifiri karanlık eski banktayım..
Saat ikidir hani tam düş vakti
İnsanlar uyur ya
Seslen sen ben hep dimdik ayaktayım.
Bazen Kızılırmak kenarında
Tam gece yarısı
Kaybolan hayatları aramaktayım.
Bazen Birecik köprüsünün üstünde
Fırat'ı dinliyorken
Öyle uzaktan oğluma bakmaktayım...
Seslen sen..
Her yetimin gözünden istemsiz akmaktayım.
Mazi makberdir bende atiye çatmaktayım
İncir çekirdeği meslelerden
Ölen herkesin yasını tutmaktayım..
Müntehir kendini boşluğa bırakan
Münevver'in
O hüzünlü nazenin
O tutulamamış elin
O on altıncı katın müebbet
Suçunu yatmaktayım.
Seslen sen
Ben hep ordayım.