Sesiz bir bir yolda yürdük yabancı iki kişi gibi
Karanlığa uzanırdı usulca bedenim sana doğru
Güneş ne zaman batar karanlık aniden çevreler
İçinde sen olan her köşe şimdi güneşin olmadığı yerde
Sonu olmaz bu gidişin birdaha gelişin gibi
Savrulan yaparaklar gibi savruldun gönul bahçeme
Sevgiye muhtaçken acılara teslimdi bedenim
Sensizliğe ne kadar dayanmasamda öldürdüm seni içimde
Kırmızı çiçekler aldım sana içinde bir tek gül yok
Gülü seversin bilirim ama sen benim gülümdün
Gönül hergün birdaha birdaha seni haykırsada
Gönlüme yine taş bastım ve öldurdum sevgimi
Kayıt Tarihi : 31.8.2008 03:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!