Seslen Şiiri - Azem Kurt

öfkesi kum tanesi sabahında sıcak
ardında bırakmış yıldırımlar kadar çıplar
söylediği bir gün gülünesi heceler
yakıyor yıkmıyor nafile ölüm seferi
gel gör dumura ermeden henüz
bak
alsancakta bir yılan doğuruyor yalan
yamaçlarında kavruluyor bir yandan yaldız
seslen eeeeeeey
seslen bitimin ışığı son şafak
yüzün gösteriyor fecri/kazip sırıtarak
seslen emeğinde sağrılan
aksak seferi gidende bu yol uzak
seslen ki
nihayetine erecek toprak