odam da ne bir müzik ne de bir ayak sesi,
aylardır yankılanıyor yalnızlığımın hazin senfonisi,
canımı sıkıyor mapushanenin boyasız demirleri,
odam da bir ses belirlemeli.
bu sessizlik adamı kurutuyor,
bir nefes duysam en azından bir çığlık belki teselli,
aklıma bir şarkı gelmeli neşeli,
çarpardım onu bağıra bağıra duvarlara.
arkadaşım oldu zaman ile sevemediğim sessizliğim,
her geçen güne yepyeni sessizlikler ekledim,
bilmezsiniz ben ne de çok sessizlikler dinledim,
bu yüzden hala kepçe kulaklarımda sesleri...kbb
Kayıt Tarihi : 2.9.2017 15:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kadir Berat](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/09/02/sesizliklerimiz-esaretimiz.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!