Belki sesizlikte bir gün anlatırım sana kendimi,
ben susarım yureğim konuşur.
Sesizce ve hasretle bakarım uzaklara
dağlara harcarım tüm sesimi.....
Gün gelir konuş dersin
konuşacak sesim kalmaz sana.....
Sesiz sesiz kalırım kuytularda
gözlerim sadece anlatır beni sana.....
Oysa bir merhabayla başladı herşey
saf duygu derin bakiş
mutlulukla çarpan aşık bir yürek......
Şimdi saflık kendi kuytusuna çekilmiş
duygu desen muamma mutluluk noksan yurekte
herşey yağmur gök gürültüsü ve sesiz bir şimşek......
Belki sesizlikte anlatırım sana kendimi,
ben susarım yureğim konuşur.
Bir gün gelir yürekte susar kaybolur
herşey sesizlikte boğulur
geriye kalan sanki.....
sanki hiç yaşanmamış hayat olur....
15.05.17
Kayıt Tarihi : 19.5.2017 19:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Sonmez](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/05/19/sesizlik-ve-ben.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!