Sesizlik Nöbeti Şiiri - Ercüment Eşrefoğlu

Daha bir zor oluyor,
Yağmurlu gecelerin sabahı.
Hüzün camlara inen yağmur
Tanelerinin ızdırabıyla iniyor,
Gönlünün en zayıf yerlerine.
Hüzün dolu kalbimle,
Ağlıyorum bu sensiz gecede.
Birden gözlerim takılıyor,
Camda süzülen damlalara;
Tıpkı o al yanaklarından süzülen,
Gözyaşının pırıltısı var her damlada.
Sensizliğin tam ortasındayım,
Bu ıslak gecede.
Pencereden her dışarı baktığımda,
Bir şimşek çakıyor Ankara'ya
Her köşede bir sevgiliyi
Islatan bu kahpe yağmur,
Beni ıslatamıyor aşk seliyle.
Saat gece yarısını geçtiğinde,
Yağmur bile uyuyor sinsice.
İşte tam bu saatte;
Bir ben uyanığım,birde;
Serseri sokakların lambaları.
Yürüyorum sessiz karanlıklarda.
Bir elimde silahım,diğerinde sigaram.
Bir an dağılıyor düşüncelerim,
Bütün ihtişamıyla kükreyen göklerde.
İşte yine başlıyor;
O ela gözlerinin özlemiyle dolu,
Geçmek bilmeyen sensizlik nöbeti.

14.05.1995