Uyuyup geçer sanmıştım,
Uyanırken kendi uykumdan.
Yürüsem geçer mi
diye sustum içimde, kan revan.
Dudaklarımın morluğunda
göğe uzanan bir çığlık
çığlık çığlığa patladı,
boğazımda yankı yankı.
Beni sokağın orta yerinde
bağıra bağıra ağlattı,
gözlerim isyanla dolarken
kimse duymadı, dünya sustu.
Kalbim, tenhalarda yankı,
gölgesiz caddelerde titrek bir ses,
sustuklarım sarkarken geceden,
düştüm içime, habersiz, sessiz.
09.10.2020
Gülay Özdemir
Kayıt Tarihi : 10.10.2020 23:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kalbime yine hüzün yağarken karanlığın içinden!
Nedendir niyedir akıl sır ermiyor hayat açı ve çileli bir yol kalemine sağlık tebrikler saygılar
Anlamlayarak yaptığınız değerli yorumunuzla beni onure ettiniz efendim..
Yüreğinize hüzün değmesin,
Saygıylarımla Hocam...
TÜM YORUMLAR (1)