Sesiz Sedasız Şiiri - Yılmaz Keçeci

SESSİZ SEDASIZ.
Şu fani dünyanın dip köşesinden.
Bülbülü ötmeyen aşk bahçesinden.
Suları akmayan kör çeşmesinden.
Nasıl içip gittik SESSİZ SEDASIZ.

Ermedim dünyanın gerçek özüne.
Ölüm hoş görünmez kulun gözüne.
Bulutlar misali şu gök yüzüne.
Nasıl uçup gittik SESSİZ SEDASIZ.

Doruklarda duran beyaz kar gibi.
Potada eriyen kızıl kor gibi.
Dünyası yıkılmış bakar kör gibi.
Nasıl geçip gittik SESSİZ SEDASIZ.

Ne güneşi gördüm nede yıldızı.
Süslemedi beni dünya yaldızı.
Tabutlar omuzda hep dizi dizi.
Nasıl göçüp gittik SESSİZ SEDASIZ.

Cem olduk mahşerde bir umut ile.
Bir yanda sefahat bir yanda çile.
Cennet cehennemi biz bile bile.
Nasıl seçip gittik SESSİZ SEDASIZ.

24/02/2004 YILMAZ KEÇECİ