Sesiz Keyif Tadı Şiiri - Orhan Polat

yarım yaşantılar ve tadamamak,
ya keyfin tadına varmak...
yarımca sardığın sigaranın dumanı,
rüzgarı yüksekte karşılamak ,
ateşiyle yanıp sık sık çaresiz kalmak,
gitmeyi düşünüp fakat gidememek...
anlatmak içindekini dışarıya;
bazen sözle,bazen çiziyle, bazen de yazıyla,
ama en çok sözle...
sözleydim birliktelik yolumda,
sözlenmiştim sözlerimle,
hiç ayrılmayı düşünmedim,
düşündürtmemişti bana,
terk bana uğramamıştı bu konuda...
aşklarımı anlatırdım gözlerim parlayarak,
umutlarımı ve hayallerimi de aynı şekilde..
ama ben içimle de bütündüm
yaşadığım dünyayla..
hiç alınmazdım alaylara, dalgalara,
cesaretsizliğe verip geçerdim
güler de geçerdim..
arar bulurdum kelimeleri mağaralardan,
dillendirirdim,
dillenirdim de aynı zamanda....
konuşup ta konuşamamanın acısını bilenlerdendim,
yüreğin dağlarken anlatmayı,
anlatamamayı bilenlerdendim...
aydınlıkta karanlığı çekenlerdendim..
dünlerde yaşadım hasretin acılığını,
meğersem sessizlikte hasretmiş bana,
ben'imde ona,
artık dünlerden beri az konuşuyorum,
ne güzelmiş dinlenmek,
benliğini dinlendirmek...
sular içinde oynarken,
susuzluğa yandığını kim bilir?
kim bilir benden başka..
kimiler küs bilir,
kimiler kin bilir...
bilen hep bilir...
kim bilir bendeki benin adını,
birde sessiz keyif tadını...

(6 ekim 2000 Ankara)