Sesiz Hayıkırışlar Şiiri - Mazlum Barniç

Çıldıracak gibi oluyorum, sesizce çekip gitmen. Sesiz, sesiz ayrılıyın yoluna koyulmuş gidiyorsun, nereye be sevdam, vedalaşmazmı insan, ne kadar kırgın'da olsa. Bir hoşçakal demyiyecek kadarmı, sevmedin beni. Birde sorsan şu yüreğime, nasıl haykırışlar için de gidişini izliyor gözlerim, nasılda dokunmak istiyor ellerim, dur gitme yapamaz bu can sensiz diye. İzledikçe yaş akıyor gözlerimden, kırpışan göz kapaklarımdan adım, adım uzaklaşıyorsun. Bagırmak istiyorum gitme kal yanımda, gururuma yenik düşüyorum bu sefer. Çaresizce kalıyorum olduğum yerimde, yorgun düşüyorum. Ayaklarım bile taşıyamıyor yüreğimde'ki bıraktığın ağırlığın yükünü. Olduğum yere yığılıp kalıyorum devrilmiş bir ağaç gibi. Dönüpte bir bak arkana belki dokunursun son defa seni seven bu çaresiz sevdalına....