Sesiz gidiş Şiiri - Halis Aydın

Ne yükler taşıdın sırtında
Ne acılar yaşadın
Karanlık kuyulardan su çeken sen
Yarınlara Umut taşıyan umutsuzluklar içinde
Hiç gülmedin,hiç yaşamadın gönlünce
Zavallı bir çobanın garip kavalı gibiydin Hulusi Amca

Gün geldi evlen dediler
Davullu zurnalı evlendirdiler
Artık acılar vız gelir dediler
Depresyondaydı karın
Hep acıydı bir sonraki yarın
Yüzün gülmedi acın hiç dinmedi Hulusi Amca

Karın var deli
Kızın var ondanda deli
Hiç çalmadı senin bağlamanın teli
Bağlamanı kafanda kırdılar be Hulusi Amca

Aşk dedin olamadın
Gönlünce sevemedin
Gönül bahçeni deremedin
Hiç gülün olmadı Hulusi Amca

Yarın dedin bugünden oldun
Mutluluk dedin hep hüzün doldun
Pantolonun gibiydin hayata hep boldun
Ömrün geçti gülemedin Hulusi Amca

Zavallı bir adam ve deli karısı
Karısına sorarsan güzellik tanrıçası
Cebinde hiç olmadı bir otobüs parası
Karın süslendi sen hep paspaldın Hulusi Amca

İyilik yapıp denize attın
Yatak diye hep çalıda yattın
karının ömrüne hep ömür kattın
Garip bir tekneydin fırtınada battın
Ömür geçti gülemedin Hulusi Amca

İnsanlar sana hep melek derdi
Senin dertlerin yüreğini deldi
Ağladı gözlerin yüreğin seldi
Çığlığını kimse görmeden gittin