Sesinle Eşdeğer Şiiri - Elif Kırmızı

Burası o şehir sevgilim,
Burası, sevdiğim yapıtlarla dolu ve piyanomun sesi daha gür,
İşte tam burada mahalleler de çocuk sesleri
Annemin seslenişi kadar senin öpüşlerin,
Usul usul, incitmekten korkarcasına,
Ve yazmayı seven çocuklara önsöz,
Pencereyi aralıyorum,
Böylesine gün ışığı değmemişti parmak uçlarıma,
Sen yoksan, mahallelerde ki çocuk seslerini arıyorum
Yazmaya başlıyorum,
Yazıyorum, yazıyorum...
Bir yere varmaksızın, ucu bucağı yok..
Öyle ki sen yoksun,
Gün ışığı, geceye bırakıyor kendini
Evimin perdeleri rüzgara karışıyor,
Ve ben, evimin ahşapların da ayak tıkırtılarını arıyorum
Tenhalığı seviyorum,
Kiralık rutubet kokan evlerde özlemleri kucaklıyorum
Ben yine bu şehirdeyim sevgili,
Şimdi değilse Kasımda gel...