Sesinle Düştüm Denize Seni Severken Kirl ...

sesini duymak şehirler ötesinden bir anının canlanması oluyor,
ve her anı ağrılarla eş anlamlıoluyor
yazık ki,eskilere benzeşmesi,dönüşmesi olanaksız olan
seni seviyorum...sesin kocaman
bir yitirilmişliğin yakan ezgisi şimdi...
bu temmuz
bu çarşamba gecesinde
ve düşmüşken dolunay denize
- ben denize düşüyorum,seni sevmişken kirlenmez deniz,ben düşünce biliyorum-...
eşleşip sırnaşıp duruyor yıldızlar,sesini duymak güzelde;
konuşan sen değilsinki,ben değilim ki onbir saat ötende seni dinleyen,benim duyduğum gizlenen yürek çarpıntıları,bir de karşımda kumsalla oynaşan denizin dalgacıkları.

bir ilmekle tutuyorum
dilimde asıl sana söylenecek kelimelerimi,çözülsem...ya düşersem sonuçsuzluğuna kelimelerin?
ismin kumsala yazılı sesin sesin dağılmasın istiyorum dalgalarda bir ben görüyorum ismini,
tırnaklarıma sıkışmış kum taneleri,bakıyorsa ay,aldırış ederlerse bu halime birde yıldızlar tabiki denize dalıyorum,üşümüyorum öyle bir his yok,
beni titreten başka birşey...düşünüyorumda ne getirebilirimki sana bunlardan başka...sen nasıl haksızlık sayacaksan,söylemediklerimi yapma-
dıklarımı,dizginlerimi sıkı tutarak bende haksızlık diyorum onlara,
seviyorum seni...
yalnış bir ezginin mısraları olmak ezici sesin bu türküyü söylüyor, bu sesler bizim değil, başka bir tonda asıl seslerimiz bizim aslında...
kötüyüm çok kötüyüm
bu temmuz
bu çarşamba gecesinde
ve dolunay düşmüşken denize