Sesinin nefesini özlüyorum

Bir dağ başında,
.....bir Oda'da,
ya da ıssız bir Ada'da
yalnız kalmayı seçip
yaşamaktan vazgeçen kendimi,
fazla yakınlığın getirdiği samimiyetle,
bazen alıyor karşıma oturtuyor
ve çok kızıyorum.

Sonra gülüşün geliyor aklıma vaz geçiyorum.
ve kaldığım yerden devam ediyorum sesinin nefesini özlemeye.

Şimdi, bu saatten sonra hiç bir şey demeden
Suya, zamana ve dahi halden anlamayana
ve hiç kimseye değmeden

beni bana bir daha geri vermemek üzere
kendimi içimdeki derin hiçlikten alarak,
Ve tüm kırgınlıkları unutarak

Ve bir yolun ortasına sevmeyi bırakarak,
.......gitsem
Ve görmesem onu bir daha diyorum.

Sonra, alimlerin ilmi, iyilerin duası olan yüzün geliyor aklıma
.....günahtır, günah

..Deyip, vazgeçiyorum.

Orhan Demirtaş