Sesinin buğusunda yeşerirdi mevsimler

Sesinin buğusunda yeşerirdi mevsimler
dilinden süzülen o hangi ırmak
çöllere yakışırdı taze bir yağmur
devlerin busesi bir ılık rüzgar...

Şu yeşeren köşede ıssız akasya
her bakana gülümseyen açelya
bir tohum ki bire yediyüz veren
akabinde Isparta gülleri yedi veren
Hak teala her şeyi gönderen...

İlim bir tohumdur arzı kuşatan
alim bir çeşmedir derin izler bırakan
gök kuşağını saçlarına dolayan
ilmin deryasında mayalanan hamur
baharın muştusudur her yağan yağmur.

Mevsimlerin ruhunda buldum seni
şimşekler kükredi üstüme aldırmadım
sağnak yağmurlara tutuldum aşkınla
her halde bir kudsiyet ararım ben
Gülü avuçladım bir kere olsada diken...