Sesinim Şiiri - Gökçe Çiçek Ateş

bir hatıranın ışığıyla
uyanıyorum güne
meğer sesini solumuşum düşlerde
sesini soluyup
rüzgarı bırakmışım
rüzgar deli
rüzgar mavi
rüzgar çocuk
tenim ve canım
burada ve şimdi
'olsun' larım da var
Hazır ve de nazır
Her sancıya her cümlem
teselliler
tadıyor dilim
peşisıra
yüreğimin bilen suskunluğunda
sesini arıyor iliklerim
ellerim ve gözlerim
belki bir şarkıda
belki bir bebekte sesin
belki özgür bir kuşta
belki bir hırçın dalgada
belki bir coşkun nehirde
umutlarım salınıyor göğe
doludizgin
renk renk, çiçek çiçek
biliyorum en olgunluğumla
ve de en çocukluğumla
ne vakit
sesin karışırsa sesime
kaybolup gidecek suskunluklar
bütün direngenliğimle
yeniden
ben ben olacağım
ben sen olacağım
evrilecek köşe bucak tüm dünya
umutla sevdayla
özgür mutlu yarınlara...