Sesini Özledim Sevgili Dolunay Sızarken ...

Sesini özledim sevgili. Günler oldu arayamadım seni. Arayamadın. Aramıza girdi birbirinden farazi sorun. Şu sıralar hiç param yok. Beş parasız dolaşıyorum, boş ceplerim misali sokaklarda. Arkadaşlar bakıyor bana, acınaklı tavırlara bürünüp. Sigarayı çok sevmeme rağmen bir süredir eskisi kadar içemiyorum. Bulduğumla yetiniyorum. Yer yer kesme, yer yer izmarit... Dumanı ağır ağır üfleyemiyorum En kötü günlerimi geçiriyorum buralarda. Parasız ve yolsuzum. En kötüsü de sensizim. O kadife sesinden, ay tanrıçası yüzünden ayrı kaldım. Ne kadar çok isterdim şimdi senin yanımda olmanı. O zaman ne paranın, ne de sigaranın adını anardım. Tüm boşlukları seninle, varlığının eşsizliği ile tıka basa doldururdum. Ciğerlerimi nefesinle, avuçlarımı güneş kızılı saçlarınla...

Gözlerini özledim sevgili. Aylar oldu ruhunun pencerelerine bakmayalı, yüreğine oluk oluk ruhumu akıtmayalı. bir de benliğinde; sensiz kaldığım günlerde buz kesmiş olan ruhum, hayat bulmayı özledi. Seninle bütünleşmeyi, gözlerinde erimeyi ve sonunda mutluluktan ölmeyi; sonra yeniden doğmayı ve yeniden ellerinde can vermeyi; Şerefle, gururla canına can katmayı...

Şu günlerde beş parasızım sevgili. Yüreğimdeki hazinene rağmen. Şu günlerde sensizim sevgili, ruhumdaki ay tanrıçası yüzüne rağmen. Şu günlerde yalnızım sevgili. İçimdeki sene rağmen. Şu günler de sevgili öldüm ben, yüreğimdeki sıcaklığına, hayaline rağmen ve sevgili artık susuyorum cinayetler misali...

Dolunay yattığım odanın penceresinden içeriye sızmakta. Yoldan geçen arabaları sayıyorum uyumak için. Radyoda acıklı bir parça ve resmin avuçlarımda... Uyku haram oldu artık. Ne uykuya dalabiliyorum eskisi gibi, ne de daldığımda deliksiz bir uyku çekebiliyorum. Gözlerimin altındaki torbalar, göz çeperlerimdeki kan alabildiğine genişlemekte. Ve saçlarım; O özenle tarayıp şekil verdiğim saçlarım şimdilerde darma dağınık. Onları tarayacak, onlara özen gösterecek gücü bulamıyorum kendimde. Kendime bakacak halim yok. En son aynanın karşısına ne zaman geçtiğimi hatırlamayacak kadar çok geçti zaman...

Şimdi özgür olacaktım, sahil boyuna çekecektim arabayı. Açacaktım soğuk biramı ve şerefine kaldıracaktım dolunayın. Yakamozlarda arayacaktım mutluluğu. Fransızca bir parça radyoda. Karşımda dolunay, sahil ve elimde soğuk bir bira...

Şimdi özgür olacaktım. O sahil boyunda çıplak ayak dolaşacaktım. Ayaklarımı yalayacaktı deniz. Yakamoz gözlerimi alacaktı. Ay ışığı yüreğime akacaktı inceden. Biramı dikleyecektim genzim yanıncaya kadar...

Şimdi özgür olacaktım. Kafayı bulacaktım. Ben dünyanın değil, dünya benim kahrımı çekecekti. Denize karşı dönüp, avazım çıktığı kadar bağıracaktım. Ana avrat dümdüz gidip düzene, dolunaya kucak açacak, beni alması için yalvaracaktım. Özgürlüğüm elimden alınmasaydı eğer bunların hiç biri ama hiç biri cümlelerde bu yazdığım kağıt üzerine hikaye gibi kalmayacaktı... Şayet özgürlüğüm alınmasaydı elimden...Alınmasaydı! ..

Alperen Karadağ
16.04.2003
Ankara / Mamak