Geceleri yatakta yatarken, sessizliğin içinde kayboluyorum. Karanlık odada, sadece kendi nefesimi ve kalp atışlarımı duyuyorum.
Ama senin sesin olmadan uyuyamıyorum.
Bu sessizlik boğucu, dayanılmaz bir boşluk gibi. Senin sesin olmadan, düşüncelerim gürültülü bir fırtına gibi içimde patlıyor.
Senin sesin, bana huzur veren, beni rahatlatan bir melodiydi. Her kelimen, her fısıltın, kulağımda yankılanan tatlı bir ninni gibi. Geceleri senin sesini dinlemek, günün tüm yorgunluğunu ve stresini üzerimden atmamı sağlardı. Gözlerimi kapatır ve senin sakin, huzur dolu sesinle uykuya dalardım.
Şimdi, o sesi duyamadan, gecelerim daha uzun ve karanlık. Seninle paylaştığımız sohbetler, anlattığın hikayeler, fısıldadığın güzel sözler… Hepsi birer anı olarak zihnimde dolaşıyor. Ama bu anılar uyku getirmiyor, sadece daha da uyanık kalmama neden oluyor.
Tamamını Oku
