Sesine vurulduğum keklik,
Gelen ben
Kandığım keklik ölen ben,
Öldüren ben
Birlikte ağıtlar yaktık arkalarından
Yine geldik.
Türümüz yayıldıkça denendik
Keko, peko dedik guguk kuşuna
Dağ-taş düştük yollara
Ağaçlara yaslandık, ağladık yapraklara
Gizledik ağlamaklı yüzümüzü
Sesimizi verdik rüzgarlara
Efsanelerle geldik her bahar
Öldük, öldürdük.
Nasılını bilmem,
Geldik yan yana
Sesine vurulduğum keklik,
Ötmemeyi deneseydin bir kerecik
Kanmamayı bir kerecik
Kandırmamayı...
(Kaynak: Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1. Kitap)
Ercan CengizKayıt Tarihi : 13.9.2005 00:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!