(’ BEN KENDİ YALNIZLIĞIMDA GÜN GEÇTİKÇE HEP KALABALIKLAŞACAĞIM-
AMA SEN KENDİ KALABALIĞINDA HEP YALNIZ KALACAKSIN! ..’)
Gitmeliyim! ..
yüzümde azarlanmış bir çocuk hüznüyle! ..
ve kanayan parmak izlerimi hayatın kirli teninde
bırakarak...
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta