(’ BEN KENDİ YALNIZLIĞIMDA GÜN GEÇTİKÇE HEP KALABALIKLAŞACAĞIM-
AMA SEN KENDİ KALABALIĞINDA HEP YALNIZ KALACAKSIN! ..’)
Gitmeliyim! ..
yüzümde azarlanmış bir çocuk hüznüyle! ..
ve kanayan parmak izlerimi hayatın kirli teninde
bırakarak...
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta