Sesine Sığınan Türkülerim...

(’ BEN KENDİ YALNIZLIĞIMDA GÜN GEÇTİKÇE HEP KALABALIKLAŞACAĞIM-
AMA SEN KENDİ KALABALIĞINDA HEP YALNIZ KALACAKSIN! ..’)

Gitmeliyim! ..
yüzümde azarlanmış bir çocuk hüznüyle! ..
ve kanayan parmak izlerimi hayatın kirli teninde
bırakarak...

gitmeliyim! ..
’Sizin yalanlarınızla, hilelerinizle baş edemedim.’
aşkla örselenmenin yurdunda,
sessiz gözyaşlarım...
sancılanan yurtsuz özlemlerim! ..
özlemin yurdu yok oysa.

gitmeliyim...
öldürdüğün o en çocuk,
en saf halimi bulmak için..
kalbimi yaralarla bezeterek

gitmeliyim! ..
cehenneme kadar yolum var!
cehennem de bana geniş bir yer.
benim de kalbimde sana geniş bir yer var.

Ömür ki, eskir ve eksilir, çaresizliğin kıskacında! ..
sen ki, eskimeyecek tek şiir.

’ölüm hangi nitelikte olursa olsun yine de kendi ağırlığınca gelecektir! ..’
ölümden ötesi puslu bir yoldur...
ama sen, yaşlanma sakın! ..
güzelliğin şiirsiz kalacak! ..
tenimde teninin kokusu,
saçlarımda saçlarının.

şimdi gitmeliyim! ..
cehennemden ayrılık çiçekleri toplayarak
sığınarak duruluğuna...
üşüyen sesinin ayazına sığınacak,
intiharlara gebe türkülerim.

gitmeliyim...
çırpınarak sabaha varmış bir gecenin karanlığına
tökezleyen adımlarla, yediğim çelmelerle,
ayrılığın hüzün rotasına..

bak yok satıyor sahtekar aşklar! ..

sen ise arındıran,
günahlarımdan soyundurandın
sen şefkat, fedakarlık.
sen bağrımı amansızca zorlayan siyahlık/

/unutma! ..
’dudaklarının tutuşturduğu yangını ancak dudakların söndürebilir...’/

sen rüyaları, çırpınışları, bir aşkın
yalnız sen de derinleşen
sen de soluk alabilen...

sen acılarımla hırçınlaştığım, kadın
sen hayal kırıklığım
yenildiğim

sana kavuşmak için gitmek zorundayım! ..
takvimleri aşındırıp,
zamanın vicdanında sızlayarak! ..
aşkı acılardan seyrederek...

gitmeliyim! ..

bilekleri kesik aşklarla aldatarak yalnızlığımı-
yaralarımı sayarak ve yollara bakarak yaralarımdan...

bir kaçak gibi, gitmeliyim-
kirlettiğin cümlelerle
bir kaç satır şiir yazarak
hayatın acımasız dişlileri arasında-
yalnızlığın yüzüne tükürerek! ..

gitmeliyim! ..
kendine iyi bak...
bak ki, her baktığında yüzünde kanayan,
yokluğumu göresin! ...

(Birdal ERDOĞMUŞ/1998/ALANYA)