Sesinde Nisan Yağmurları I

I.

sesinde nisan yağmurları
taptaze, masum ve ılık
yüzüm, gök yüzüne dönük
ıslandıkça büyüyen bir fidanım şimdilerde
ıslandıkça büyüyecek dallarım
ıslandıkça meyveye duracağım
gövdemde salıncak kuracak çocukları baharın
hadi konuş benimle

sesinde İstanbul
sokak sokak akar içime
peşinde martılarıyla bir vapur
Kızkulesi’yle hasbıhal eder
galata kulesi hüzün yüklü bir buluta
yalnızlığın büyülü öyküsünü anlatır

sesinde yitik bir İstanbul dirilir
bir tarih canlanır, sesinin derinliklerinde
minareler, kubbeler, altın yaldızlı çeşmeler
İstinye’de mehtap
Rumelihisarı’nda günbatımı
Sultanahmet’te şafak
sesinde bulur tüm duygular anlamını
sesinde rengarenk bir çiçek bahçesi olur insanlar
sevgiyle bakarlar birbirlerine
sevecen, coşkulu ve mutlu
sesinde herkes umutlu

II.

yaramaz bir çocuğum sesinde
misketlerim dağılmış, kırılmış kalbim
sıkışmış kalmışım Beyoğlu’nun bir arka sokağında
kıvranıp dururum, ahşap evlerin söylediği veda şarkılarının içinde
annemi özlerim, ince bir sızı olur özlemim
annemi özlerim, uzanırım öpmek için hayalinin ellerine
ellerim boşluğa geri döner her seferinde

sesinde üşümüş bir çocuğum
hüzünlü bir dalganın kollarında boğulup
özgür bir martının kanadında hayat bulurum

sesinde ilkbahar
ılgıt ılgıt rüzgar
sallarken gönül çınarımın yapraklarını
iki aşık gelip oturur gölgeme
sesinde ilan-ı aşk ederler birbirlerine

sesinde hazineler
anahtarı bir şiir
bir şiir ki büyüsünde büyüyen sarmaşıklar
kuşatınca zamanı, mekanı, kelimeleri
hayatı
yağmur şiddetlenince
bir şiir ki şairini mum gibi eritir de
yine de yaz yaz bitmez

III.

sesinde nisan yağmurları
ıslanmayı seviyorum