Sesinde Hayat, Yorgunluğu Dilinde

Sesinde hayat yorgunluğu
Bakışında eşine elveda saklayan
Umudu kansere defnedip çekip gitmek 
Vatanından toprağından oğluyla bir başına
Ta Amerikalara
Her şeye inat ard arda yanan sigaralardan
Yaşlanmış sesine
Bir sigara daha kondururken
Kurumuş gözleriyle bakarken bana Şenol abi
Yeni bir şiire sayfa açıyorduk

Eşi kolon kanseriymiş beşinci derece
Ümit yok demiş Onkoloji doktoru  kabullenmiş haliyle
Hayatını yurt dışına adamış ayrılığa alışık
Kendine yirmi yıl biçti gözümün önünde
On bir gün olmuş Farabiye geleli
Ankete sığdıramadığım tevazusundan öğrendim

Orta halli biri  saçı hafif dökük
Beyazlar yeşermiş hallice
Gözleri torbalaşmış biraz
Dumandan sararmış bıyıkları sık
Burnu sivri yüreği güzel
Hitabeti, giyimi gibi ağır
Samimiyeti evrensel kendi tabiriyle
Teknolojiye bir o kadar vakıf
Giresunluymuş yağlıdereden
Hep yurt dışında yaşıyormuş oralılar
Hayat yormuş bir çocuğu varken
İlerisini düşünüyor eşinden uzak
Toprağa verdikten sonra bir gece durmadan
Basıp gidecekmiş buralardan
Öyle  dedi

İlk çayı ondan içtik  ikincisi benden olsun diye
Aceleci davrandım
Öğrencisin ödeme dedi üstelik
Kabul etmedim ödedim çay parasını
Oturakta otururken
Çay çay diye bağıran elemana bakıp
Kim bilir kaç Şenol abi görmüştür
Kaç çay
Kaç muhabbet duymuştur bu kalabalık yalnızlığında diye geçirdim içimden
Eli cebinde gözü parada
O da düşünüyor mudur acaba Amerikaları
Nasıl düşünecek saçmalama...
Onun Amerikası kantin işte mutlu baksana
Kim bilir kaç yıl olmuştur çalışalı
Üstü açık havası kapalı avluda

Yeni bir şiire sayfa açıyorduk işte
Bir sonun daha gününe gelirken
Kalkalım dedi Şenol abi cümlesi
içime oturmuşken
Kalktığımızda o mezarlığa eşinin yanına geçti
Ben arkadaşla ders başına...