Sesin ve Sessizliğin

Sesi yok duvarların,
Ki duvarlarımın baharı resimlerindir,
O baharda mor menekşe gömleğin,
Arasındaki kırmızı birkaç gül,
Tüm arsız yalnızlığımın,
Esintisidir.

Sesi yok hiçbir resminin,
Kulak duymaz göz görür,
Görüntüler sızar gözlerimin içinden,
Beynimin en fukara yerlerine gidip,
Hatırlatır, Hatırlatır, Hatırlatır seni.

Sesin yok,
Zifiri karanlığımda tını olsun.
Sesin yok,
Yoksunluğun girdabında su olsun.
Sesin yok,
Gözlerimde biriktirdiğim silüetine can olsun.
Sesin yok,
Tüm şarkılar sussun.
…
Sesin yok,
Sessiz bir çığlık var.
Sesin yok…
Dudaklarını dişlerinin arasına alıp yutkunup ağlamayan bir adamın pişmanlığı var.