Sesin Ve… Sen Şiiri - İbrahim Şengün

Sesin Ve… Sen,
Gülümseyen bir muhabbet kuşu gibi güzelliğinle
Gökteki İpek kanatlı sevgi meleğinden daha güzelsin.
Sustum… Lâl oluyor dil,
Sen kanatları yürek benekli bir kelebek gibi narinsin.
Kala kaldım…
Dünya sen varsın diye yıldızlarını çekmiş gökyüzünden
Çünkü gülümseyince,
Ateşböcekleri gibi yanıyorsun; sevda ışıkları saçarak
Hiçbir şey söyleyemem…
Ne denir ki,
Gökkuşağının renklerinden farklı bir renk gibi ışıltılısın.

Bir giz kadar güzelliğini,
Masmavi gökler bile kıskandı
Al rengi gelinciklerle bezenmiş sevda pınarı gibi yüreğini de.

Gönlün sarmaşık gibi sarıyor sevginle,
Ne yağmurlar, ne de şimşekler bozamadı bunu.
Sen, yumulan karanlık gözler içinde sevda
Sen, sevda okyanuslarında yüzen, ölümsüz yunus gibi sevimlisin
Sevda bahçesi gibi gönlünle,
Umutlar dolu masalsın her yaprağı güzelliklerle dolu.

Kapat ve yum sevda türküleri söyleyen gözlerini
Sen Rengârenk kır çiçekleri güzelliğinde,
Bir sihir gibi büyüleyicisin…