Sesin Kulağımda Şiiri - Ahmet Tulganer

Tenim ürperiyor,
Bu sessizlik dayanılmaz.
Sanki hep sesin çınlıyor kulağımda.
Sesin evimin her yerinde,
Sanki bana sesleniyorsun.
İşte bak yine mutfaktan sesin geliyor,
Beni çağırıyorsun.
“Çay hazır, balkona gel içelim” diyorsun.
Heyecanla koşuyorum.
Bak işte yine yoksun.
Hayalmiş güzel sesin,
Fakat niye bu kadar gerçek.

Evin her yerini dolaşıyorum.
Senin dokunduğun eşyalara dokunuyorum.
Sanki sana dokunuyorum.
Çaydanlık elimde,
Düne kadar sen dokunurdun buna,
Dokundum tek tek dokunduğun yerlere.
Sana yumuşaklığına dokunur gibi.

Hayır, istemiyor canım işte,
Bir şeyler yemek.
Geçmiyor ki, zaten boğazımdan.
Öylece oturuyorum sadece,
Seni hissederek.

Ev sessiz, ruhum benliğim sensiz.
Kokun eve sinmiş, eşyalar mis gibi.
Sesin kulağımda, ah ne hoş.
Dön bekliyorum.

“Özledim, dayanamıyorum sensizliğe.
Geldim” de, “sana döndüm”.
“Sensiz olmuyormuş anladım” de.
Hadi bekliyorum dön artık.